Rozdział 16

Gdy rano wstałam, nie sprawdzając, która godzina, pobiegłam na dół do kuchni z nadzieją, że spotkam tam Mario. Nie było go tam. Była pani Goetze.

- Witaj słonko. Jak się spało? – przywitała mnie jak zwykle z uśmiechem od ucha do ucha.

- Dzień dobry. Świetnie

- Chłopaki pewnie dali ci wczoraj nieźle popalić.

- Taaa… i to jeszcze jak. Nie wiem skąd oni biorą tyle energii.

- Sama się nad tym zastanawiam

- A gdzie Mario?

- Na treningu. Powinien być za jakieś 2 godziny. – rozmowę przerwał nam telefon.

- Przepraszam to ważne - przeprosiłam i opuściłam kuchnię.

- Oliwka! Dobre wieści! Możesz wracać do domu! – krzyczała Ewka.

- Ewka! Uspokój się! co się stało?

-  Zaaresztowali Maćka!

- Co? Jak to zaaresztowali?

- Normalnie.

- Za co?

- Za posiadanie narkotyków.

- Naprawdę? Nawet nie wiesz jak się cieszę?

- Ja też. Stęskniłam się za tobą. O której mam po ciebie przyjechać na lotnisko?

- Ja tu jeszcze zostanę na kilka dni. Jutro zakończenie roku szkolnego, więc nauki nie zawalę.

- Po co chcesz tam jeszcze zostać?

- Boo…

- Mam rozumieć, że między tobą a Mario coś zaiskrzyło?

- Sama nie wiem – wtedy trzasnęły drzwi, a do domu wszedł Mario.

- Wróciłem dziś wcześniej! – krzyknął

- Muszę kończyć. Pa. – pożegnałam się z przyjaciółką i rozłączyłam się.

- co dzisiaj tak wcześnie? – zapytała mama piłkarza

- Chłopaki przyszli dzisiaj na trening na kacu. Trener się nad nimi zlitował i pozwolił nam iść do domu.

- Widzę, że ty tryskasz energią

- Tak

- W takim razie ugotujesz obiad

- Ale mamo…

- Żadnego ale – przerwała mu- marsz do garów

- A ty nie możesz?

- Mogę

- To czemu nie ugotujesz?

- Bo pomyślałam, że skoro wróciłeś wcześniej to możesz ugotować, a ja w tym czasie pójdę do urzędu. – powiedziała ubierając kurtkę i wychodząc z domu.

- Pomożesz mi? – zwrócił się do mnie

- Myślę, że ostatecznie mogę stanąć gdzieś w kącie i ci dopingować.

- Dobra. Zostawmy ten obiad. Musimy porozmawiać – domyśliłam się że chodzi o ten pocałunek – Nie wiem jak zacząć.

- Najlepiej prosto z mostu

- Dobra. Pamiętasz nasz pocałunek?

- Tak – powiedziałam po chwili zastanowienia. Chłopak patrzył się na mnie i się nie odzywał. Po chwili zaczął.

- Bo.. bo.. ja chciałem cię przeprosić. To był impuls. Ten pocałunek nic dla mnie nie znaczył.  Byłem pod wpływem alkoholu – zabolało mnie to, ale nie mogłam tego po sobie dać poznać, więc wymusiłam uśmiech. – to co zabieramy się za ten obiad?

- Mario, bo ja muszę ci cos powiedzieć.

- Co takiego?

- Bo ja wracam do Polski.

- Kiedy?

- Dzisiaj.

- Jak to. A co z Maćkiem?

- On już mi nic nie zrobi. Siedzi w więzieniu.

Wszystko mu wytłumaczyłam po czym poszłam do góry. Po kilku minutach zeszłam na dół gotowa do powrotu.

- Czekaj! Zawiozę cię na lotnisko.

- nie trzeba. Zamówiłam taksówkę.

- W takim razie trzymaj się. – po raz kolejny przytulił mnie i pocałował w czoło.  

- Ty też. Puść mnie. Taksówka przyjechała.

Kiedy siedziałam już w taksówce i oddalałam się od domu państwa Goetze poczułam, jak łzy spływają mi po policzku. Sama jestem sobie winna. Rodzice mnie ostrzegali przed sławnymi ludźmi. Na szczęście odprawa szła sprawnie, a lot szybko minął. Po 3 godzinach byłam już w domu.

- Gdzieś ty była? – przywitał mnie tata.

- Piotr, zostaw ją. – wystąpiła w mojej obronie mama

-  Dziękuję. – powiedziałam i dałam jej buziaka w policzek. – pozwólcie, że wezmę prysznic, a potem Pojdę do Ewki.

- Jasne, idź.

Jak powiedziałam tak zrobiłam. Wzięłam prysznic, ubrałam się i poszłam do domu mojej przyjaciółki. Drzwi otworzyła mi pani Basia – mama Ewki.

- O cześć Oliwka.

- Dzień dobry. Jest Ewka?

- Tak, wejdź. Jest u siebie w pokoju. – weszłam poszłam w stronę pokoju mojej przyjaciółki. Powoli otworzyłam drzwi.

- Puka się! – krzyknęła.

- Hej

- Co ty tu robisz?

- Sprawa z Maćkiem załatwiona, więc mogę wrócić.

- Ale miałaś tam jeszcze zostać.

- Miałam, ale się za Toba stęskniłam i przyleciałam dzisiaj.

- Powiedzmy, że ci wierzę. A jak tam sprawa z Mario?

- Nic z tego nie będzie.

- Dlaczego? Jeszcze rano mówiłaś, że będzie?

- Wiem, myliłam się.

- Co się stało?

- nieważne.

- Powiedz mi.

- Wczoraj byliśmy na imprezie. Było super.  Chłopaki z Borussi są niesamowici.

- Aha.. i jaki to ma zawiązek z Mario?

- Bo kiedy przyjechaliśmy z tej imprezy, to, to Mario mnie pocałował.

- Serio? To chyba dobrze..

- Tak..ale..

- Ale co?

- Bo jak dzisiaj wrócił z treningu to powiedział że.. – zastanowiłam się chwilę

- Co powiedział?

- że.. że dla niego to nic nie znaczyło i pocałował mnie tylko dlatego, że ładnie wyglądałam.

- Co? Na pewno tak powiedział? Jesteś pewna? Mario taki nie jest..

- Też tak myślałam. Widocznie obie go źle oceniłyśmy.  Najgorsze jest to.. że Maciek mówił mi, że tak będzie..

- Zapomnij o Maćku!

- A co z Mario?

- O nim też!

- Jak to mam zapomnieć?

- Wiem, ze go kochasz, ale każde spotkanie z nim będzie bardzo bolesne.

- On jest sławny, nie uniknę oglądania go. Co chwilę będą o nim gadać w telewizji, albo pisać  Internecie..

- Wiem, ale nie będziesz spotykać go prywatnie

Długo jeszcze rozmawiałyśmy. Ewka zawsze miała jakiś pomysł, zawsze wiedziała jak mi pomóc. W tej sytuacji jednak była bezradna. Co chwila zmieniała zdanie. Według niej raz powinnam zapomnieć o Mario, a raz powinnam wałczyć o miłość. Rozmawiając obie zasnęłyśmy..

___________________________________________________________________________

Tak wiem, trochę w tym rozdziale namieszałyśmy :d 

Dziękujemy wszystkim za komentarze pod ostatnimi rozdziałami ; **  Same wiecie, jak to pomaga.

Jeśli czytasz - skomentuj! ;]